Migawki z Toskanii

Monte Olivieto Maggiore

Klasztor na odludziu ufundowany przez Bernarda Tolomei w 1313 roku. Zbudowany z czerwonej cegły kompleks budynków. Wejścia broni koszmarny w swej formie pomnik. Najbrzydsza rzeźba w Europie. Natomiast klasztorny dziedziniec został ozdobiony 36 niesamowitymi freskami. To prawdziwe dzieła sztuki. Ich uroda pozostaje na długo w pamięci. Freski powstawały w latach 1497-1508. Ich współautorem jest Giovanni Antonio Bazzi (ur. ok. 1477 r. w Vercelli - zm. 15 lutego 1549 w Sienie) - włoski malarz, znany pod przydomkiem Sodoma. Na jednym z fresków Sodoma ukazał sam siebie. To elegancko ubrany, wsparty na mieczu mężczyzna. Są tutaj również psy, koty, borsuki, kury oraz kruki. W swym malowaniu był bardzo szczegółowy. Pokazuje wiernie naturę, detale stroju kobiecego, architekturę wiejskiego zajazdu i toskańskie krajobrazy. Stylistycznie jego twórczość należy do późnego renesansu i manieryzmu włoskiego. 

Najsłynniejsze dzieła Sodomy:

Zaślubiny Roksany i Aleksandra - fresk w Villa Farnesina

Sceny z życia św. Benedykta - 17 fresków w Monte Olivieto 

Sceny z życia św. Katarzyny w bazylice San Domenico w Sienie

Święty Sebastian - olej na płótnie, Pałac Pitti Florencja

Drugim autorem fresków ilustrujących żywot św. Benedykta w Monte Olivieto Maggiore jest Luca Signorelli, zwany Luca da Cortona - malarz renesansowy (1445-1523). Jego krewnym ze strony matki był historyk sztuki Giorgio Vasari. Młody Luca pobierał nauki w Arezzo w Città di Castello. Później doszkalał się jeszcze we Florencji. W 1481 roku Luca Signorelli został zaproszony wraz z Botticellim, Ghirlandaio i Perugino do wykonania cyklu fresków poniżej okien w Kaplicy Sykstyńskiej. Freski obrazujące Testament Mojżesza prawie w całości są jego dziełem. W latach następnych Signorelli na zlecenie papieża Sykstusa IV namalował freski w sanktuarium w Loreto oraz ołtarz w katedrze w Perugii. Po 1484 roku artysta przeniósł się do Florencji, gdzie malował dla Medyceuszy. 
W 1492 roku Signorelli opuścił Florencję i rozpoczął pracę przy cyklu fresków w krużgankach klasztornych w Monte Olivieto Maggiore, przedstawiających żywot św. Benedykta. W 1498 roku wykonał wielki ołtarz do kaplicy Bichi w kościele Sant’Agostino w Sienie. Dwa skrzydła ołtarza znajdują się obecnie w Staatliche Museum w Berlinie i w paryskim Luwrze. Wkrótce artysta otrzymał zamówienia na kolejne ołtarze. W następnych latach Signorelli dokończył dekorację kaplicy San Brizio w katedrze w Orvieto. Namalował wspaniałą serię 6 fresków ilustrujących koniec świata i Sąd Ostateczny (1499-1504). Uważa się, że freski Signorellego stały się inspiracją do Sądu Ostatecznego Michała Anioła.
 

Autoportret Sodomy

Na początku był negatyw

Fotografie powstały w Górach Stołowych, podczas fatalnej - z punktu widzenia turysty - pogody. Bardzo niskie chmury, mżawka, czasem mgła, zimno. Pora roku także mało turystyczna, a mimo to przez szczeliny Szczelińca Wielkiego i korytarze Błędnych Skał przewodnicy z wychowawcami "przepędzili" dwie wycieczki zziębniętych dzieciaków, które przecież muszą poznawać przyrodę ojczystą. 

Fotografie powstały na przełomie XX i XXI wieku. Zostały wykonane tradycyjnie: na negatywie średnioformatowym 6x7 cm i papierze fotograficznym. Wielu z nich dziś już nie można powtórzyć. Niektóre pnie drzew przestały istnieć. Ścieżki między skałami wyremontowano do przesady dokładnie, zainstalowano paskudne płoty, które zniszczyły unikalny obraz Błędnych Skał. Z miejsca dzikich, fantastycznych form piaskowcowych, park narodowy uczynił typowy deptak dla milionów "turystów", wesołe miasteczko, lunapark - a wszystko to wysoko płatne, z parkingiem na czele...

Szczeliniec Wielki

Błędne Skały

Szczeliniec Wielki

Szczeliniec Wielki

Błędne Skały

Impresje filmowe

Impresje filmowe to kilkanaście prac powstałych wskutek marnotrawienia czasu.  Czym bowiem jest oglądanie filmów? Wędrówką w świat wyobraźni scenarzysty, operatora kamery i reżysera. Historia kinematografii obfituje w dzieła absurdalnie fatalne, przeciętne oraz wyjątkowo sfilmowane arcydzieła, które na zawsze pozostają w pamięci.

Każdy z fotomontaży opisuje konkretną historię filmową, wykorzystuje rzeźbę Giacomettiego albo pomnik francuskiego admirała... 

Testament Inków nawiązuje do romantycznej historii indiańskiej księżniczki i polskiego szlachcica, którzy uciekając przed hiszpańskimi szpiegami, ratowali skarby Inków na zamku w Niedzicy. Braterstwo wilków to smutna historia dzikiej bestii "uzbrojonej" przez człowieka w żelazny pancerz, zwierzęcia wplątanego w rozgrywki o tron Francji. 

Kto stanie na krawędzi najgłębszego w Europie wąwozu Verdon, ujrzy, a raczej wyczuje ścieżkę, którą przemierzał ku kresom swego żywota morderca o absolutnym węchu - bohater filmu Pachnidło. Niepewność - neogotyk zrujnowanego pałacu, bociany, gentleman w meloniku - zgadnijcie, w czym rzecz? 

Mediterranea to świat Greka Zorby i oczekującej Penelopy, świat pustych przestrzeni Gór Sybillińskich (plenery do hipisowskiej wersji żywota św. Franciszka) i dachówki mniszki, tak charakterystycznej dla wszystkich miasteczek od Alp Maritimskich po Pireneje. W 1959 roku w Pirenejach na latającym głazie odnalazł swój zamek Rene Magritte. 

Moim ulubionym zamkiem jest węgierska twierdza w Niedzicy. Znajduje się na owalnym głazie z mojego ogrodu i lata zgodnie z moją wyobraźnią, a wzniósł się na długo przed latającymi górami z Avatara. Czy muzeum sztuki współczesnej prowadzone przez fundację Meght ma coś wspólnego z filmem? Nawet nie jednym, podobnie jak muzeum - kolekcja samochodów w Monaco. Stary rolls royce i awangardowa rzeźba w naturalnej dąbrowie, przypominającej bajki braci Grimm... Co łączy te rzeczy? Tylko wyobraźnia.

Wszystkie fotomontaże powstały z moich zdjęć wykonanych podczas wędrówek po Polsce i paru innych krajach.